In 2004 raakt Jos van Doorn, tijdens een bezoek aan de Canadese westkust, gefascineerd door de cultuur en tradities van de Indianen. Met name de eeuwenoude cederhouten totempalen van de Haida en Tlingit, waarin uitgesneden dierfiguren de familiekwaliteiten verbeelden, raken bij hem een gevoelige snaar. Hij beseft dat hij hier op een beeldentaal is gestoten die aansluit bij zijn eigen belevingswereld en dat hij hiermee de weg heeft gevonden om zijn autonome werk verder te ontwikkelen. Hij gaat torens bouwen; ‘Totems’ die zijn samengesteld uit unieke exemplaren handgemaakt aardewerk, gecombineerd met niet alledaagse attributen als struisvogeleieren, opgezette vogels, glazen ogen en hanenkammen.